Ozcan Yılmaz

« Operasyonê » îsraîlî Gazza de dewam keno. Her roj bonî, nêwesxaneyî, rayî, trafoyê elektîrîkî parkî, santralê awe… bombe bene rijîne. Sîvîlî, cinî, domonî, kokimî binê nê bombû de, verê çimûnê dîna-alemî de can dane.

Dewleta Îsraîlî ke na ro-ro nêna, yanî 1948 ra no het, taye îstîsnawû ra qeyîr/xeyîr, Dewlet ê arabî û misilmanî meşrûyetê Îsraîlî, bîyayayîsê Îsraîlî jede eve/bi zerrî qewil nêkene.

Taye kî son û sodir, pesewe û peroz vane “ma zilm û zordarîye, neheqîya Îsraîlî qebûl nêkeme! Ma firsat ci nêdame, ma nîya keme, henî keme… asmenî rizneme înû ser, keme poseman, werdena û kerdena înû pirnikûnê înû ra ame, harîta ra keme pak, dame we, rûsneme binê cenemî…. ha ewrû, ha meste, ha esmer, ha serena…”.

Nê dewletî yê ke nîya vane miletê xo rê, feqîr û fiqarî rê, miletûn ê bindestû û bêwayîrû rê qehremanî yê! Qe nêverdane ke nê çimê xo ra bikere, roştîya Heqî bivîne.

Ama mesela Îsraîlî de qese û tehdîtê nînû teyna tirr û virr o, qesa tol û bos a! Sare Fîlîstînî tiz kene dadese serî de reye ercene bi kila adirî, fekê cinawirî… Welê bena ro sarê Fîlîstînî ser, jubîna kî tobe bo kes towa nêkeno!

Nê hayleme û hûrhûrîtî ra dime her çî henî devam keno sono. Ma çira nêşero ke? Na dîna dînaya menfaatî ya, munasebetê dewletû menfaat sero nê ro. Her kes menfaatê xo dima wo, jubîna kî qal û qirr o, yanî “business as usual”!

Se ke zanîno Dewleta Afrîka ya Başurî Dîwanê Nawnetewîyê Adaletî de seveta azbirnayîs/jenosîd gerê Îsraîlî kerd.

Nê yê ke pesew û peroz vane Îsraîlî nîya keme henî keme oncîya vatena xo devam kene. Îsraîîlî rê çîye kerdene şero haca vindero. Nînû ra qe ju Dîwanê Adaletî de hetê Fîlîstînî nêgûret, seveta Fîlîstînî mudahîl nêbî!

Honde ke vato trrûûm* honde vêşerî ama, firsat o viren de se kene ? Kem kum, rîyê asmenî ra astarû morene*!

Se vajîme? Raştîya nînû kî nîya ra! Mesela “rêça heşî”ya ke pîlûnê ma qeseyî kerdene saye ke xora nînû ser vajîya.

Halê nînû bi rindekîya zonê ma, bi na mesela vajîme, no kî ma rê dîyax bo.

Vane roze ju mordemek sono lewê cîranê xo. Vano “hayde şîme saydê hesû. Ez ke rastê heşî bêrî desinde nan pira kisen, çermê nîya ken gost henî ken…’.”. Cîran sas beno maneno. Ci ra vano “lawo çiko ti kewta ra hesû dime. Kar û gûrî sarê mi berdo, halê mi derdê mi, ti kî dewa saydê hesû kena”.

Dadese rojî vêrene ra mêrik oncîya yeno çê cîranê xo. Vano “şîme saydê hesû. Heşî kisen, çermê cen, gost ecen bi kûtikû…”. Cîran oncîya vano “çiko ti bîya har, bîya qeda kewta çeverê ma. Pêskarê hesû mebe, ye înû kî can o, xirab o. Nika sona kisena kudîyê xo gûnekî yê. Gûna xo giran a, peyecu vilê ma der a, vilê zar û zêçê ma, az û ûzê ma der a…”.

Di-hîre hefteyî ra dime mordem oncîya yeno. Cîran ke endî bêzar beno vano “to gos û kerikê mi berdî. Meste sipede ra bî ma şîme. Endî mirodê xo bike, reyna kî mi de qalê hesû, qalê saydî-maydî meke”.

Sodir sipede ra tifongûnê xo cene ginene ro raye sone. Tene ca ke sone cîran pistneno* vano “ero vengê xo meke, melewîye, nîyade hes ha wo ha bover ra sono. De hayde endî se kena bike!”.

Mordemek o honde derdê saydî kerdî bî lavetîno ra, her het ser hareket keno, recefîno we. Xo keno bûl bi dest hard kineno, kemerû, darikû, sakîl no het, do het ser dano vano “rêçe kû ya rêçe, hala rêça heşî ra mi misne rêçe!”.

Cîran oncîya vano “ero hes ha wo sono, destebera to ke yeno endî nana pira, çerme cena, gostê heşî çike heşî wene se kena bike ama ha wo sono…”. Cîran kî aynî qeyde de devam keno rêçe keno saye, vano “rêçe kû ya rêçe, hala rêça heşî ra mi misne rêçe!”.

Sayderê ma rêçe keno saye. Hes kî beno durî gineno ro geme sono, sayderê hesû kor û poseman cereno ra yeno. Cîran ci ra vano “derdê to sayd nêyo, reyna kî pêskarê mi mebe, qalê hesû-mesû meke kar û gûrê mi esto.

*Trrûûm vatene: hodrî meydan..

*Rîyê asmenî ra astarû mordene: îson ke nêwast bigureyo xo rê mazeret keno saye, çîyade rehet vîneno endî pêxecelîno. Rîyê asmenî de astare vînîtene çîyode zor nêyo, eve/bi mordene kî nêqedîne, yanî tembelî rê bene mane û mazet.

*Pistnene/pistnayîs: bêveng vatene,   dizdîya vatene, binê fekî ra vatene (fisildamak).