Ozcan Yılmaz
Serok, padîşax, sûltan û welîaxtê 57 dewletûnê Teşkîlatê Konferansê Îslamî û Lîga (jubîyayena) Dewletûnê Arabû Rîyad de mesela Gazze ser o cematode fewkalade û acîl kerd.
Penîya cematî de ju beyanname îmza bî. Nê mesûlû beyanname de ser estîsê Îsraîlî, neheqîye, zulim û zordarîya eyî mahkûm kerde.
Bêgûman kamî de ke tene însanîye, ahlaq û fikrê haqe, hûqûqî esto nêşkîno ke no zulim, na neheqîye mevîno û mahkûm mekero.
Faqat waxto ke resmê mesûlûnê nê 57 dewletû de nîyada, însan nêşîkîno sîcîlê nînû nêaro ra xo vîrî: zulim, zordarîye, kistene, qirr kerdena domonû, kokimû, sîvîlû… dewû, sûkû riznayene, xirabe û vîrane kerdene, cereyan û awe birnayene…
Qe qalê kese bînî mekerîme qesa xo derg mekerîme, ju mîsal bes o: serokê Surîye Başar Asad. Asad kerdena Netanyahûyî mahkûm keno, rind keno. Ma ye xo, zulim o ke ard miletê xo ser ?
Se vajîme, vane qirawile raste qirawilede bînî bîyo, tene mote ci bîyo vato “rîyê to şîya wo”!
Rîşayî ke rîşayî ra vat rîyê to şîya wo aceba rîyê xo beno sipe? Qe înam nêken, ez vajî rîyê xo keno şîya û sote, hondena keno şîya û komir
