Mehmed Olmez

Beno nêbeno. Wextê wextan de Necarêk est beno nameyê xo zî Gepetto(Cîpetto) beno. Dikanê xo yê şenikî de serê sibayî ra heta şan xebitêno. Gepetto bêkes û tena beno. Dikanê ey de odayêka şenike est bena û uca de ciwîyayeno.

Rojêk êdî tenayîye ra zaf aciz beno. Fikirîyeno ke se bikero. Dima qerar dano ke xo rê kaykilêko darên virazo. Dest pêkeno û çend rojan de kaykilê xo qedêneno û nameyê ci zî keno Pînokyo. Wexto ke nameyê ci nano pa, Pînokyo dest bi qiseykerdişî keno. Gepetto şaş û mat maneno çunke heta nika ne dîybî ne zî eşnawitbî ke kuklayêk qisey bikero. La nê halê Pînokyoyî weş bi ey şino. Seba ke Gepetto nêzewicîyaybî û domanê xo zî çin bîyî. Gepettoyî Pînokyo dekerd herinda lajê xo, seke lajê ey bo, ey ra hes keno.

La Pînokyo zaf nerehet bî. Tim zirar dayêne derûdorê xo, çi dekewo destê ey hema ca de hurdî û wel kerdêne. Rey-rey zî dibistane ra remayêne. Gepetto rîyê nê kerdişanê Pînokyoyî ra zaf dejayêne û xemgîn bîyêne. Rojêk pînokyo girewt çokanê xo ser o rona û o şîret kerd ke nê nerehetîyan nêkero. La Pînokyo qet goş nêda Gepettoyî.

Rojêk Pînokyo keye ra remeno. Fek dibistane ra zî verdaybî. Sey xîntan kuçeyan ra gêrayêne. Rojêk rayîr ra sîrkî de rastê sahneyêka kuklayan yeno ke uca de şowê kuklayan est o. Hema xo erzeno sahne ser û kuklayanê bînan reyde kay keno. Seba ke pînokya ecemî bî sahneya înan zî hermneno. Uca de rehet nêvindert zirar da derûverê xo. Wayîrê sîrkî Pînokyoyî tepîşeno ke ceza bido ey, Pînokya dest bi zuran keno û vano:

-Pîyê mi kesêko extîyar o, muxtacê min o, hewce keno ke ez bixebitîya keye de tena ez xebitêna nêke ma vêşanî ver mirenê felan û bêvan..

Haho no çi yo?! Pînokyo çend zuran keno pirnika ey bena derge. Wayîrê sîrkî wexto ke ney vîneno xo bi xo wina vano, ‘eke no kukla sîrkê mi de bibo, do xeylê temaşekerdoxî bêrê sîrkê mi.’ Bi no hewa Pînokyo uca de sîrkî de xebitêno û temaşekerdoxî zî ey ra zaf hes kenê. La Pînokyo uca de zî rehet nêvindeno. Wayîrê sîrkî êdî ey ra eman-eman vano û êdî nêeşkeno sebir bikero. Gêno 5 zerrnan dano ey û ey qewirneno.

Pînokyo zerrnanê xo gêno dekeno tonika xo rayîr ra şino. Rayîr ra rastê luye û pisînge yeno. Luye û Pisînge. Xo ra her yew yewe ra xirabêr ê. Amancê înan o yo ke pînokyoyî bixapênê û zerrnanê ey ey ra bigîrê. Luye Pînokyoyî ra vana:

-Eke ti şêrê Welatê Debenganî ti do hîna zaf pereyan qezenç bikerê.

Pînokya xo bi xo vano ke ‘Ez eşkena bi nê pereyan pîyê xo rê paltoyêk bigîra la eke ez şêra ê welatî ez do pîyê xo keyeyêk biherîna.’ Û luye ra vano:

-Ez senî eşkena şêra Welatê Debenganî?

Luye ey ra vana:

-Ma do to berê uca.

Heme hîrê, Luye, Pisînge û pînokya kewenê rayîr. Demêk şinê beno şan. Seba ke boya xo bigîrê cayêk vînenê û tede hewna şinê. Wexto Pînokyo hewna şino, Luye û Pisînge tonika ey ra zerranê ey tirawenê û remenê şinê. Pînokyo heta ke pêhesîyeno ke zerrnê ey ameyî tirawitiş êdî zaf erey o. Pînokyo wirzîyeno şino berî ver de erebokek vîneno û wenîşeno şino ver bi welatê Debenganî. Demêko derg şino dima reseno uca.

Uca zaf weş beno. Her ca de kaykil, xijxijok û lunaparkî est benê. Pînokyo bêke vindero, kay keno û kay keno. Ne pîyê ey yeno vîrê ey ne zî dibistane. Nê welatî de xeylê domanê est benê û heme zî sey Pînokyoyî keye ra remayî. Rey-rey şîretê pîyê ey ameyêne vîrê pînokyoyî la pînokyo tena pê huyayêne.

Uca de domanêk est bî o û Pînokyo benê embazê yewbînan heta şan xo rê kay kenê, her çî goreyê zerrîya înan beno. Rojêk Pînokyo hewn ra wirzîyeno ke çi bivîno!? Dest û polê ey bîyî pirçin. Heta hende pirçin bîyî ke destê ey binê pirçî de nêaseno. Destê xo berd rîyê xo helaa! Rîyê ey zî bîyo pirçin! Destê xo berdî goşanê xo, weeey!! Goşê ey bîyî bel! Eynî sey yê heran! Pînokyo wirzîya şî verê eynikî hela çi bivîno!! Pînokyo tam bîyo her!!

Pînokyo dest pêkeno, bermeno-bermeno la çi feyda!?

Pînokyo êdî sîrkî de xebitîyayêne. Verê ke pînokyo vejîyo sahne ser wina anons ameyêne kerdene:

-Gelê temaşkerdoxan! Nika do herêko sey însanan o, vejîyo sahne ser û do qisey bikero zî. Şima do bi huyayîş huşk bibê!

Rasta zî wina bî. Wexto ke pînokyo bi ê halê xo vejîyayêne sahne ser şar pê huyayêne. La pînokyo êdî aciz nêbîyêne. Çunke vatêne no heqê min o. Mi goş nêda vatişanê pîyê xo! Coka ez nê çîyan heq kena.

Rojek di domanê nerehetî xo erzeno pînokyo ser û polê/milê ey vano qirp şikîyeno! La reyna zî her kes pê huya, kesêk zî ver nêkewt. La wayîrê sîrkî pirobî/tepîşt û o eşt war. Binê sîrkî derya bî. Wexto ke pînokyo kewena awe mîyan xo bi xo vano, ‘mi ney heq kerdbî. Ez bimira zî xem nêkena’

Pînokyo awe ser o rey ê hetî ra rey zî nê hetî ra şîyêne ameyêne ke Balînayêk ame û o werd. Fekê balîna gird û şemitok bî. Pînokyo wirzîyeno xo ser û vîneno ke roştîyêk hetê qirika balîna ra yena. Ver bi roşnîyêk şino. Şino mîdeyê balîna ke çi bivîno!? Pîyê ey Gepetto ha uca de kelekêke(kayik) ser o vinderte yo û destê ey de mûmêke ha veşena! Pînokyo hema xo erzeno verika pîyê xo û ey ra vano:

_-Bawo! Bawo ez to ra hes kena. Mi ef bikere!

Şima mevajê ke wexto ke pînokyo keye ra remeno Gepetto zî ey dima vejîyeno ke ey bivîno û o zî hetê na balîna ra ameyo werdene.

Hema Gepetto û Pînokya qisey kerdêne, pişkê balîna yenê. Bena kuxt-kuxta aye û vana heeepşûûûû!!!! Bi hepşûya balî her diyî vejîyenê teber. Çimanê akenê ke qeraxê deryayî de yê û perîya deryayî zî ha înan ser o ya. Perî çuwaya xo ya sêhrêne dergê pînokyoyî kena. Pînokyo beno gedeyêko rastên! Gepetto û Pînokyo perî rê sipas kenê û vera xo danê keyeyê xo.

A roje ra dima pînokyo her tim goş dano vatişanê pîyê xo. Û pîya heta peynîye bi keyweşî ciwîyenê.