Enwer Yılmaz
Emser Dîyarbekir de hewa zaf germ o. Hema vaje aşma temmuze ra nata cara adir vareno. Yeno mi vîr zemanêk zî hewa zaf germ bi. Keyeyê ma mehlaya Dingilhawayî de bi. Şikir mehlaya ma de di hewzî (Dingilhawa û Küpelî) estbî ke ma hema her roj şîne û xo mîyan de honik kerdêne. Nika nifusê Dîyarbekirî 3 milyonî vîyarto. Beno ke nifus bîyo 3-4 milyonî. O wext, serranê newayan de belkî nifusê Dîyarbekirî nika ra nême ra nême kêmî bi.
Hendê bînayî, rayîrî û cayê betonî çîn bî. Çend sebebê germî estê ke encamê kapîtalîzmî û polîtîkayə kolonyalîstî ra virazîyayê. Welatê ma de bendawî yenê viraştiş, darî yenê birnayîş û bi bahaneyê asayîşî ra daristanî yenê veşnayîş.
Çend sebebi wîna yê;
-Birnayîsê daran
-Viraştişê bendawan, ocaxanê madenan
-Vêşnayîşê daristanan –
-Kêmbîyayîşê daristanan û zergunî
-Zêdebîyayîşê awanîyan, betonî
Û zêdebîyayîşê însanan...
Merdim eşkeno sewbîna çîyan zî sey sebeb bimojno.
Emser tena mîyanê bajaran ney dewî zî germ ê. Germî tena bajaran de ney her cayê welatî de tesîrêko pîk kerdo. Ez germê zêdeyî ver emser rastê zaf çîyanê negatîfan ameya. Derûdorê mi de dolabê cemedî yê zaf keyeyan xeripyayê. Germê zêdeyî ver motorê dolaban veşeno. Yewe cîrana ma esta aşmêk esto dolaba aye xeripnayî ya. Veynena servîs, servîs yeno parçeyêk virazeno parçeyo bîn xeripneno. Ma semedê awa serdine bûz erzenê dolabe û dane ci. Ez zaf kuna halê aye ver. La nê rojan de binaya ma de dolaba di keyeyanê binan zî veşa. Ez pêhesyaya ke dolabê çend merdimanê mi ê binan zî veşayê. Xora mîyanê hewteyêk de Amed de 50 hebî otomobîlî germî ver veşayê. Yanê çî-mîyê teklonojîkî zî germî ver xeripyenê. Ma kewtê zemanêko wînayîn heyf ke.
Mewzî amey dolaba cemedî ez behsê babîyê xo hecî Xenî zî bikî û şima rê xatir biwazî. Xora mi cor de behsê mehlaya ma kerdbî. Ez hamnan Dîyarbekir de Çarşîya Şewitî de verê dikanê kekê xo de şuxulyêne. Babîyê mi hamnan şîyêne dewe. Dewa ma Çolîg de ya. Eşîra ma eşîra Mistanî ya. Şarê Mistanî hamnan dewe zimistan Dîyarbekir de ca bîyo. Eşîra Mistanî badê serehewanayîşê Şêx Seîdî ameya Dîyarbekir de ca bîya. Mistanijî qîyamê Şêx Seîdî de bi aktif ca girewtî û xeylê rayberê eşîrê herb de şehîd bîyê. Kalikê mi M. Alî zî serê bedenê Dîyarbekirî de şehîd bîyo.
Babîyê mi wexto ke dewe ra amêne Dîyarbekir daymîş nêbîyêne mîyanê 2-3 rojan de peyser xo eştêne dewe. Ge-ge wexto ke ez şan de amêne keye o dewe ra ameyo û kewto ra zî. Ez rojêk şîya mitbaxe mi dî ke dolaba cemedî akerde ya. Ez tersaya, mi xo bi xo va “No dizd o kam o dolabe akerde verdayo û pay ra vinderto”
Mi dî ke babîyê min o. Sereyê xo şayo bûzlixê dolabe, xo keno honik. Mi venga ey da giran-giran rîyê xo çarna mi ser. Mi va;
-Baba xêr o ti nêweş î?
-Ney enêm (Enwer) zaf germ o ez cara merda. Mezgê mi helîya. Ez ewnîya çare çin o ez ameya mi dolabe akerde.
-Gelo feydeyê ci esto, ti bineyke bîyê honik?
-E, e homa ayo ke dolabe îcad kerda ra razî bo.
Ez şîya kewta ra. O xeylêk wext verê dolabe de mend. Roja bîne şi dewe. Ez ewnîyaya germ o ez şîya mi qepaxê bûzlixî akerd û mi xo kerd honik. Her çiqas ez nê hereketî kena, babîyê mi yeno mi vîrî û ez pê huyena.
